بقاء و رشد رویان‌های 8 سلولی موش پس از منجمد نمودن سریع در دو سرما محافظ حاوی گلیسرول– سوکروز و اتیلن گلیکول–فایکول–سوکروز

‌ذخیره و نگهداری طولانی مدت رویان پستانداران از مدت‌ها قبل شناخته شده است. امروزه انجماد ونگهداری گامت و رویان ابزاری مناسب برای حفظ صفات ژنتیکی حیوانات آزمایشگاهی، گونه‌های کمیاب و در معرض انقراض محسوب می‌شود و این سلول‌های منجمد، جایگزین با ارزشی برای کلنی حیوانات پرورشی فعال می‌باشند. هدف ازانجام این مطالعه، بررسی اثر انجماد شیشه‌ای ویتریفیکاسیون، با استفاده از سرمامحافظ‌های گلیسرول — سوکروز ‌(GS)‌ و اتیلن گلیکول — فیکول– سوکروز ‌)40(EFS بر روی بقاء رویان‌های مرحله 8 سلولی و مورولا در موش آزمایشگاهی بود. تعداد 81 سر موش ماده بالغ نژاد NMRI بعد از ازدیاد تخمک گذاری با PMSG و تزریق HCG جفت اندازی شدند و تعداد 351 رویان بدست آمد، که 258 عدد (5/73 درصد) از آن‌ها در مراحل 8‌ سلولی و مورولا بودند. تعداد 188رویان 8 سلولی و مرولا به قطره‌های حاوی سرمامحافظ‌های گلیسرول ‌ — سوکروز و ‌ 40EFS منتقل شدند. بعد از آن به طور متوسط 4 رویان در هر نی قرار داده شد و انتهای نی‌ها مسدود گردید. سپس طی دو مرحله با استفاده از بخار نیتروژن مایع سرد و سپس غوطه وری در نیتروژن مایع تا دمای منهای ‌196 درجه سانتیگراد سرد شدند. یک تا سه ماه بعد رویان‌ها ذوب، بازیافت و کشت داده شدند. میزان بازیافت رویان‌های گروهEFS، (90 درصد) بیشتر ازاین مقدار در گروه ( GS85 ‌درصد)‌ محاسبه گردید. همچنین میزان بقاء و تکوین رویان‌ها به مرحله بعدی، بلاستوسیستی، در سرمامحافظ 40EFS(7/53درصد) نسبت به سرمامحافظ‌ GS(6/19درصد) اختلاف معنی‌دار داشت (001/0(p ولی این میزان با گروه GS اختلاف معنی‌داری را نشان داد (001/0 p